Το σοφό παιδί / Χρήστος Χωμενίδης

Ένα από τα βιβλία που διάβασα πρόσφατα «απνευστί», και σίγουρα ένα από τα αγαπημένα μου τελευταία… Βιβλίο που έγινε σημείο αναφοράς για τη γενιά της Μεταπολίτευσης, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.

Η ιστορία του «Σοφού Παιδιού» ξεκινάει στο Πάπιγκο του ΄66. Ο Νίκος, προσπαθεί να επιζήσει σε μια κοινωνία άγρια γεμάτη πικρία. Ζει με τους γονείς του, ενώ τον αδερφό του δεν τον βλέπει σχεδόν καθόλου, αν και τον έχει συνέχεια έγνοια του, μιας και ζει σε ένα ίδρυμα όλη τη ζωή του.

Από την ασταμάτητη μεγαλομανία του πατέρα του και την συνεχόμενη αδιαφορία της μάνας του, σύντομα απομακρύνεται. Πηγαίνει στην Αθήνα έχοντας μια υποτροφία για ένα από τα καλύτερα κολέγια της εποχής. Τελείως τυχαία γνωρίζει τον Jacob και την Julia, που θα γίνουν σύντομα κάτι παραπάνω από οικογένεια γι αυτόν. Θα είναι μαζί τους όπου και αν πάνε, μέχρι που ο Νίκος αποφασίζει να παραμείνει στο σπίτι τους στην Αθήνα για το καλοκαίρι.

Το «Ναί» του στο «στέτς» του εορτασμού στη επέτειο του «Όχι», θα γράψει ιστορία και θα είναι κάτι που θα το κουβαλάει σε όλη την αφήγηση.

Ο ήρωας του Χωμενίδη έχει μια ιδιαίτερη ωριμότητα που φαίνεται από το ξεκίνημα. Παρ’όλα αυτά, αν δεν γνωρίζαμε από την αρχή την εξέλιξη των γεγονότων θα λέγαμε πως ο Νίκος είναι τριάντα χρόνων, καθώς συμπεριφέρεται με έναν τρόπο που δεν μπορείς να σκεφθείς ότι είναι μόλις εννιά.

Το σοφό παιδί είναι μια ιδιαίτερη ιστορία ενηλικίωσης και απελευθέρωσης. Ο Χωμενίδης έχει το χάρισμα να περιγράφει όσα συμβαίνουν σαν παραμύθι και το αντίστροφο, διατηρώντας συνεχόμενα την ειρωνεία και το καυστικό χιούμορ μπροστά σε όσα συμβαίνουν σε μια κοινωνία μεγάλων αλλαγών των δεκαετιών 60-80.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη – 464 σελίδες / 18,34 ευρώ.