Η ζωή όταν ήταν δική μας / Marian Izaguire

Είναι μόλις λίγες ώρες που τελείωσα το βιβλίο La vida cuando era nuestra της Marian Izaguire και μπορώ να πω ότι είναι από τα πιο ωραία βιβλία που διάβασα τελευταία, τόσο που είμαι έτοιμος να το ξαναδιαβάσω αμέσως!

Το βιβλίο είναι πολύ «φρέσκο», μόλις λίγους μήνες πριν κυκλοφόρησε στην Ισπανία προκαλώντας ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του λογοτεχνικού κοινού αλλά επίσης και πολλών εκδοτών του εξωτερικού. Αρκετοί ήταν αυτοί που αγόρασαν τα δικαιώματα πριν καν βγει στην ισπανική αγορά. Νομίζω πως δεν θα αργήσουμε να το δούμε και στην Ελλάδα καθώς έχει αρχίσει να εξαπλώνεται η φήμη του…

Ο εκδότης του πρωτοτύπου, η ιδιαίτερα αγαπημένη Lumen (Random House Mondadori) έκανε πολύ καλή δουλειά στη προώθησή του με έναν τίτλο που του ταιριάζει απόλυτα: La vida cuando era nuestra/Η ζωή όταν ήταν δική μας ενώ επίσης φρόντισε ιδιαίτερα και το εξώφυλλο που αντικατοπτρίζει τη κεντρική ιδέα του βιβλίου. Το οποίο κυκλοφόρησε επίσης συνοδευόμενο από το εξής blurb: «Μια μέρα χωρίς διάβασμα είναι μια μέρα χαμένη». Το γιατί ταιριάζει τόσο θα το καταλάβετε πιο κάτω.

Αυτό που κάνει τον τίτλο ιδανικό είναι ότι αν και το βιβλίο έχει ως φόντο τον ισπανικό εμφύλιο και άρα θα μπορούσε να αποδοθεί κάτι σκοτεινό, ο συγκεκριμένες δείχνει νομίζω την ανάγκη και την επιθυμία για επιβίωση.

Η αφήγηση μας παρουσιάζει τις ζωές δύο γυναικών που έχουν παρόμοιες ιστορίες και που θα τις φέρει κοντά ένα βιβλίο. Η εμπειρία της μιας θα βοηθήσει την άλλη να συνεχίσει να αγωνίζεται χωρίς να χάνει το κουράγιο της.

Ένα παράνομο ζευγάρι (γιατί δεν παντρεύτηκε στην εκκλησία) τη δεκαετία του 50, έχει ένα μικρό βιβλιοπωλείο στη Μαδρίτη σε ένα επίσης μικρό δρομάκι που δεν έχει και πολύ κίνηση, μόλις που βγάζει τα προς το ζην. Είναι ο Matias και η Lola και παρ’ όλη τη δύσκολη κατάστασή τους παραμένουν άνθρωποι θετικοί και αισιόδοξοι.

Η Lola νοσταλγεί τα χρόνια πριν το 1936, τότε που γνωρίστηκε με τον Matias, όταν δουλεύανε μαζί και απολάμβαναν τον καφέ τους, τις μικρές «αποδράσεις» και πιο πολύ απ’ όλα όταν ονειρεύονταν για μια Ισπανία καλύτερη, πιο δίκαιη… Τώρα δεν μένει τίποτα από τα όνειρα που έκαναν, ζουν χωρίς την ελευθερία τους, αν και δεν είναι στη φυλακή η κατάσταση που τους περιβάλλει τους πνίγει.

Μια μέρα λοιπόν, θα βρεθεί στον δρόμο τους η Alice, μια 51χρονη γυναίκα με βρετανικές ρίζες η οποία ζει μόνη της καθώς ο μεγάλος έρωτας της ζωής της, Henry έφυγε από τη ζωή. Στο βιβλιοπωλείο τους θα αφήσει επίτηδες ένα βιβλίο που θα διαβάσει ο Matias και θα αποφασίσει να το βάλει ανοιχτό στη βιτρίνα με την ιδέα ότι κάθε μέρα θα γυρίζει τις σελίδες του έτσι ώστε να μπορούν να το διαβάσουν οι περαστικοί. Πόσα και πόσα ήταν τα παιδιά που δεν μπορούσαν να αγοράσουν ένα βιβλίο αλλά «διψούσαν» για μια νέα ιστορία που θα τους έβγαζε από τη δύσκολη καθημερινότητα της εποχής.

Η Alice θα επιστρέψει στο βιβλιοπωλείο και θα ζητήσει από τη Lola να το διαβάσουν μαζί…και κάπως έτσι θα ξεκινήσει και η δεύτερη ιστορία του βιβλίου… μια ιστορία για τη μοναξιά, για τις ρίζες αλλά και τη φιλία. Θα μοιραστούν την ιστορία μεταξύ τους και φυσικά μαζί μας.

Χάρη στην ιστορία αυτή θα ταξιδέψουμε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Λονδίνο και στο Παρίσι όπου η πρωταγωνίστριά του, Rose μας κάνει συνένοχους σε ότι ιδιαίτερο έχει ζήσει εκεί μέσα από τις σελίδες του βιβλίου «Το κορίτσι με τα ανοιχτόχρωμα μαλλιά». Η ζωή της όμως δεν είναι καθόλου εύκολη. Μεγαλώνει χωρίς γονείς και χωρίς οικογένεια και τα βιβλία θα είναι γι’ αυτή η μοναδική συντροφιά. Την ακολουθούμε καθώς μεγαλώνει μεγαλώνουμε μαζί της, αγωνιζόμαστε μαζί της και κυρίως διαβάζουμε μαζί της.

Κάποτε της είχαν πει: «Διάβασε, διάβασε όποτε μπορείς, αυτό θα σε σώσει». Και αυτή είναι η τρίτη ιστορία του βιβλίου που μπλέκεται μαζί με τις άλλες δύο. Είναι θα λέγαμε ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο. Η Marian Izaguire έκανε κάτι πολύ έξυπνο και φιλόδοξο με τον τρόπο που έγραψε αυτό το βιβλίο. Ιστορίες ανθρώπων σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους βρίσκουν έναν κοινό παρανομαστή: τις ισορροπίες μετά από μια απώλεια όποια και αν είναι αυτή καθώς και την αγάπη για το διάβασμα.

Παράλληλα μαθαίνουμε για τη ζωή της Alice, το πόσο δύσκολα και μοναχικά είχε περάσει όλα αυτά τα χρόνια και πως το κουράγιο και τη συντροφιά της την είχαν χαρίσει τα βιβλία που διάβαζε. Ενώ πλέον είναι ενθουσιασμένη που γνώρισε το ζευγάρι του αγαπημένου της βιβλιοπωλείου και περνάει χρόνο μαζί τους αλλά ταυτόχρονα δουλεύει και εκεί.

Το να σκεφτείς μια τέτοια πολύπλοκη ιστορία θα λέγαμε πως είναι πολύ δύσκολο αλλά ακόμη δυσκολότερο να την αποδόσεις σωστά. Η Marian Izaguire όμως το έχει καταφέρει. Δεν θα αργήσουμε να το διαβάσουμε και στα ελληνικά (ελπίζω!).

Α, Θυμηθείτε! «Μια μέρα χωρίς διάβασμα είναι μια μέρα χαμένη»!

Κυκλοφορεί στα ισπανικά από τις εκδόσεις Lumen (Random House Mondadori) | Σελίδες: 416 | Τιμή: 19,90€