Οικογένεια αραχτών / Θεόδωρος Πρίντζης

Αραχτός = αυτός που κάθεται άπρακτος και ξεκουράζεται.

Πώς είναι μία οικογένεια γεμάτη αραχτούς;

Διάβασα το βιβλίο Οικογένεια αραχτών (Εκδόσεις Μίνωας, 2013) του συγγραφέα Θεόδωρου Πρίντζη και μπορώ να πω πως με εξέπληξε θετικά, ο τρόπος που είναι γραμμένο επιτρέπει μια γρήγορη και απολαυστική ανάγνωση. Μικρό, αληθινό αν και με μία δόση υπερβολής έχει τον τρόπο του για να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη…

Το βιβλίο, γραμμένο μια δεκαετία πριν, δεν θα μπορούσε να σκιαγραφήσει καλύτερα τη τωρινή ελληνική πραγματικότητα της κρίσης όπου αξίες και συμπεριφορές βρίσκονται αντιμέτωπες με την ανάγκη για επιβίωση ακόμη και αν οι ενέργειες αυτές παρακάμπτουν τα ηθικά όρια.

Ο πρωταγωνιστής, γύρω στα τριάντα είναι αυτό που λέμε «δεξιοτέχνης» αργόσχολος, έχει βρει τον τρόπο να καλύπτει τις ανάγκες του χωρίς να δουλεύει…Πώς το κάνει; Ας είναι καλά η γιαγιά που είναι η μόνη στην οικογένεια που έχει εισόδημα και άρα χάρη σε αυτή ζουν τα έξι μέλη της.

Όταν δεν δουλεύεις και σου έρχονται απλόχερα χρήματα, ακόμη και αν δεν σου αναλογούν και τόσα πολλά είναι κάτι…γι’ αυτό τον λόγο κανείς από την οικογένεια δεν παραπονιέται, έχουν μάθει να ζουν και με τα λίγα, είναι όμως «αραχτοί».

Ο πρωταγωνιστής σύντομα θα μάθει πως η γιαγιά λόγω του Αλτσχάιμερ που πάσχει δικαιούται επιπλέον της σύνταξης της και ένα επίδομα που φυσικά και θα προσπαθήσει να διεκδικήσει, άλλωστε έχει όλες τις απαραίτητες εξουσιοδοτήσεις για να παραλαμβάνει τα χρήματα αντί για τη γιαγιά…

Σύντομα θα γνωρίσει τη Μαριάννα, μια γυναίκα που θα τον ξετρελάνει πραγματικά και με τον τρόπο του θα προσπαθήσει να τη κερδίσει δείχνοντάς της τον καλύτερο εαυτό του…Όταν μάθει ότι η μητέρα της Μαριάννας έχει Αλτσχάιμερ τα κοινά τους σημεία φαίνονται να είναι πολλά….

Η γνωριμία τους θα εξελιχθεί σε κάτι πολύ σημαντικό και για τους δύο, ενώ από τη πρώτη στιγμή η Μαριάννα είχε τη πρωτοβουλία να γίνει ο πρωταγωνιστής μας ο πρόεδρος του τοπικού συλλόγου για τους παθόντες με Αλτχάιμερ. Δεν θα το δεχθεί με τη πρώτη αλλά σύντομα οι φιλοδοξίες του θα τον κάνουν να το αποδεχθεί, άλλωστε είναι μια θέση στη πρώτη γραμμή της τοπικής πραγματικότητας, καλές σχέσεις με δημάρχους, τοπικούς παράγοντες, δημοσιογράφους κτλ…

Όλα αυτά βέβαια αποτελούν μια καλοστημένη «βιτρίνα» εκμετάλλευσης για να μπορούν να καρπώνονται τα επιδόματα των «παθόντων» από το ελληνικό δημόσιο. Σας φαίνεται κάτι παράταιρο;

Όσο και να με εκνευρίζει η περιγραφόμενη ελληνική πραγματικότητα, αποτελεί μέρος της κατάστασης που βιώνουμε καθημερινά…. Τι και αν έχουμε ανάγκη να βλέπουμε τα πράγματα πιο ρόδινα, νομίζω πως τέτοια κείμενα μπορούν να μας δώσουν τη δύναμη που χρειαζόμαστε για να δούμε τα πράγματα διαφορετικά γιατί υπό μια έννοια μας «πεισμώνουν» να αλλάξουμε τις καταστάσεις αυτές.

Προτείνεται για όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι συνοπτικό, ωστόσο καλογραμμένο και ενδιαφέρον…

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. | Τιμή: 9.00€ | Σελίδες: 160