Οι ώρες / Μάικλ Κάνινγκαμ

Αυτή η ανάγνωση ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες τελευταία. Δεν είναι άλλη από τις «Ώρες» του Μάικλ Κάνινγκαμ (Michael Cunningham) που βεβαίως ήμουν ήδη επηρεασμένος από την ομότιτλη ταινία που έχω δει τόσες φορές που δεν θυμάμαι πια τον αριθμό… Ήθελα να ζήσω όμως και το βιβλίο που ενέπνευσε την ταινία…

Έπεσα πάνω στο αντίτυπο του βιβλίου σε ένα από τα πιο ενδιαφέρον βιβλιοπωλείο με μεταχειρισμένα βιβλία στη Βαρκελώνη (ένας μικρός θησαυρός!). Για όσους ενδιαφέρονται για το βιβλιοπωλείο μπορούν να βρουν περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Τι συμβαίνει όμως στο βιβλίο; Με δυο λόγια, θα λέγαμε ότι περιγράφει τις ζωές τριών γυναικών σε τρεις διαφορετικές περιόδους. Η πρώτη δεν είναι άλλη από τη δημοφιλή συγγραφέα Virginia Woolf που ζει στο προάστιο Bloomsbury του Λονδίνου, πάσχει από κατάθλιψη και μία μέρα του 1923 ξυπνάει αποφασισμένη να γίνει η κυρία Νταλογούει (η ηρωίδα του βιβλίου της με τον ομώνυμο τίτλο).

Η δεύτερη γυναίκα που περιγράφεται είναι η κυρία Laura Brown που ζει σε ένα προάστιο του Los Angeles με τον άνδρα της και το παιδί τους (1949) ενώ είναι και έγκυος στο δεύτερο παιδί της. Η Laura ζει την απόλυτη δυστυχία, ζει με έναν άνδρα που δεν αγαπά μαζί με όλα τα πρέπει που περιλαμβάνει αυτό. Έτσι μέρα με την ημέρα είναι και περισσότερο δυστυχισμένη. Αυτό που θέλει μόνο είναι να έχει την ηρεμία της. Την ημέρα που τη γνωρίζουμε διαβάζει το μυθιστόρημα της Virginia Woolf «Η κυρία Νταλογουέι».

Τέλος, η τρίτη γυναίκα που περιγράφει το βιβλίο είναι η Clarissa Vaugan που ζει στην Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 90 και εργάζεται ως επιμελήτρια έκδοσης βιβλίων. Έχει ανεκπλήρωτη αγάπη για τον συγγραφέα και ποιητή Richard Brown που είναι ομοφυλόφιλος και πάσχει από AIDS. Τελευταία που η κατάσταση της υγείας του είναι χειρότερη η Clarissa ή όπως την αποκαλεί ο Richard «Κυρία Νταλογουέι» τον επισκέπτεται πολύ συχνά και τον προσέχει ιδιαίτερα…

Όπως καταλαβαίνουμε έχουμε να κάνουμε με τρεις χαρακτήρες: τη συγγραφέα, την αναγνώστρια και τον χαρακτήρα του ίδιου βιβλίου. Αυτό που βλέπουμε είναι μια μέρα από τη ζωή της κάθε μίας: όλα όσα νιώθουν για τη ζωή τους έρχεται αντιμέτωπο στο σήμερα, από την παγίδα που νιώθουν ότι έχουν πιαστεί υπάρχει μόνο μια λύση: θέληση για αλλαγή ή εγκλωβισμός στο αδιέξοδο.

Οι χαρακτήρες παιδεύονται με τη μοναξιά, την απόγνωση και την αγάπη μέχρι το υπερβατικό τέλος της ιστορίας που κάνει λόγο για τον θάνατο αλλά και τους κοινωνικούς περιορισμούς… Επίσης μιλάει για το πως άλλαξε η συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους με το πέρασμα των χρόνων.

Ένα πράγμα που δεν μας λέει το βιβλίο είναι για το αν μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν χώρο στον οποίο οι άλλοι να μην μπορούν να επέμβουν ώστε να είναι ο καθένας ο εαυτός του, να κάνει τις επιλογές του αλλά και να αναλαμβάνει και τις συνέπειές τους.

Τι ενώνει αυτούς τους τρεις χαρακτήρες; Είναι οι ώρες…

Για τη Virginia οι μοναδικές ώρες που μετράνε είναι οι ώρες που νιώθει ζωντανή.
Για τη Laura οι χαρούμενες ώρες είναι αυτές που δεν νιώθει σαν σκλάβα του ρόλου της καλής συζύγου και μητέρας, είναι οι ώρες που μπορεί να χαθεί στην ανάγνωση ενός βιβλίου.
Για την Clarissa μόνο μετράνε οι ώρες που είναι δίπλα στον Richard και γι αυτό μόνο μένουν αναμνήσεις από τα παλιά…

Παίρνοντας τη φράση από την ταινία: «Πάντα η αγάπη, πάντα τα χρόνια, πάντα οι ώρες»

Προτείνεται περισσότερο και από ανεπιφύλακτα. Περιμένω και τα δικά σας σχόλια.
Βραβείο Pulitzer 1999.

Κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Λιβάνη | Σελίδες: 268 | Τιμή: 14,34€