Το βιβλίο της Κατερίνας / Αύγουστος Κορτώ

Το βιβλίο της Κατερίνας ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάγνωση. Αποτελεί το πιο πρόσφατο βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ που έχει ως κύριο χαρακτήρα αυτόν της μητέρας του Κατερίνας.

Είναι το πρώτο βιβλίο του Κορτώ που διαβάζω και για αυτό δεν ξέρω το κατά πόσο η γραφή του διαφέρει από τα άλλα βιβλία του (για να προσεγγίσει το χαρακτήρα και την έκφραση της μητέρας του) ή όχι.

Παρ όλα αυτά νομίζω πως έκανα τη καλύτερη επιλογή, με την έννοια ότι διάβασα ίσως το πιο προσωπικό του βιβλίο. Σκέφτηκα πολλές φορές αν το βιβλίο αυτό μου άρεσε και στο τέλος κατέληξα πως ναι, κατάφερε να με συγκινήσει πραγματικά. Το τέλος του βιβλίου μας υπενθυμίζει για μια ακόμη φορά τη δύναμη της μητρότητας.

Πολλοί θα πουν ότι ο Κορτώ έβγαλε τα προσωπικά της οικογένειάς του στη φόρα και ότι αυτό το βιβλίο δεν έχει λόγω ύπαρξης. Προσωπικά, πιστεύω πως η φιγούρα της μητέρας του δεν έπεσε στα μάτια μου καθόλου, ίσα ίσα το αντίθετο, την παρουσίασε ανθρώπινη και κοντά στον αναγνώστη… Επίσης, λόγω του ρατσισμού που η ίδια υπέστη αποτελεί και μια απάντηση σε όσους την κατέκριναν για την κατάστασή της: Η Κατερίνα επιστρέφει με τη γραφή του Κορτώ για να μας δείξει ποιά πραγματικά είναι…

Δεν είμαστε πια σύζυγοι, αλλά συγκάτοικοι -και αυτό ακόμα μετά βίας.
Σύζυγος μου εδώ και πολλά χρόνια είναι ο Πέτρος.
Σ’ αυτόν ανοίγομαι, σ’ αυτόν μιλάω για τα παράπονά μου, ιστορώντας πτυχές του πολυτάραχου βίου μου που κανένα αγόρι δεκατριών ετών δεν θα ‘πρεπε να γνωρίζει για τη μάνα του. Εκτός από συνένοχο στις μπίρες, τον έχω κάνει συνένοχο στα φάρμακα. Για να ‘χω πάντα καβάντζα, τον στέλνω στο φαρμακείο κρυφά να μου αγοράζει δυο-δυο όσα δεν έχουν κόκκινη γραμμή…

Η Κατερίνα όπως είπαμε είναι η πρωταγωνίστρια αυτής της ιστορίας και μητέρα του Πέτρου (Αύγουστος Κορτώ). Μαθαίνουμε από τις πρώτες κιόλας σελίδες πως η ιστορία αρχίζει από το τέλος. Η Κατερίνα αποφασίζει λοιπόν να αφαιρέσει τη ζωή της μετά από πολλές δυσκολίες, πάλεψε πολύ για να μπορεί να είναι δυνατή: η διπολική διαταραχή που έχει παίδεψε πάνω απ΄όλα την ίδια αλλά και τους κοντινούς συγγενείς της.

Η αφήγηση μπορεί να ξεκινάει από το τέλος της Κατερίνας, αλλά μας πηγαίνει πολύ πίσω όπου μαθαίνουμε αρχικά για τους παππούδες της και τις δύο οικογένειες που ενώθηκαν αλλά και πιο μετά για τους γονείς της και στη συνέχεια για τις σχέσεις τις με τα πέντε αδέρφια της.

Αργότερα και προς το τέλος της ιστορίας βέβαια βλέπουμε πως οι σχέσεις τους ήταν σχεδόν ανύπαρκτες και για το λόγο αυτόν η Κατερίνα ένιωθε πολύ άσχημα.

Ο έρωτας με τον άνδρα της Τάσο θα τη σημαδέψει, ειδικά όταν αποκτήσουν τον μονάκριβό τους Πέτρο. Η ευτυχία τους όμως θα διαδεχθεί στιγμές σκοτεινές μεταξύ απόπειρας αυτοκτονιών, αλκοόλ και πολλά χάπια. Δε λείπουν βέβαια και οι στιγμές που όλα κινούνται αρμονικά σαν να μην υπήρχαν οι δύσκολες μέρες, που πάντα όμως καραδοκούν…

Λόγω της ασθένειάς της αισθανόταν ενοχές για τα πάντα, για τον τρόπο που ζούσε, για το πως μεγάλωσε τον γιο της Πέτρο, τα πάντα…

«Ο γιος μου με βρήκε. Χαράματα Παρασκευής, πέντε μέρες πριν κλείσει τα είκοσι τέσσερα. Κατάλαβε πως είχα πεθάνει κι ας μην είχε αλλάξει τίποτα στον χώρο· ίσως επειδή, όπως πάντα, έστω και νεκρή, τον προϋπάντησα».

Ένας Κορτώ ανοικτός για τα θέματα της οικογένειάς του, τα προσωπικά του, το πως ξεκίνησε με τη συγγραφή σε μια όπως δηλώνει και ο ίδιος πραγματική βιογραφία της μητέρας του.

Δεν ξέρω αν θα αρέσει σε όλους τους αναγνώστες το μόνο σίγουρο είναι πως θα εξάψει τη περιέργεια των περισσότερων για να το διαβάσουν, και αυτό είναι σημαντικό.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη | Σελίδες: 252 | Τιμή: 12,70€