Ο Φάρος / Alison Moore

Όταν ξεκίνησα να διαβάσω το βιβλίο Ο φάρος της Alison Moore είχα πολύ μεγάλες προσδοκίες, πες η σειρά σύγχρονης λογοτεχνίας των εκδόσεων Ίκαρος που εμπιστεύομαι αλλά και τα πολύ καλά σχόλια αναγνωστών που το διάβασαν, δεν ήθελα και πολύ για να το αποκτήσω!

Όταν όμως, ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου, τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν ήταν ανάμεικτα… Σε γενικές γραμμές ήταν ένα βιβλίο που μου άρεσε, και σαν ιδέα και σαν δομή. Αυτό όμως που με έκανε να μην ενθουσιαστώ τόσο, ήταν το τρομερά απότομο τέλος του αλλά και η αίσθηση ότι κάτι του έλειπε, ίσως μια μεγαλύτερη δυναμική στη σχέση των Φουθ και Εστέρ. Μα δεν σας μίλησα ακόμη για αυτούς; Είναι οι δύο βασικοί χαρακτήρες του βιβλίου…

Ο Φουθ μετά τον χωρισμό του από τη γυναίκα του Αμάντα, αποφασίζει να ξεκινήσει ένα ταξίδι από τη Αγγλία με προορισμό την Γερμανία για να «βρει» τον εαυτό του. Αυτό όμως έχει και μια διπλή σημασία γι΄αυτόν: θα επαναλάβει το ίδιο ταξίδι που είχε κάνει με τον πατέρα του μόλις εκείνος είχε χωρίσει με τη γυναίκα του (στην πραγματικότητα ήταν αυτή που τους είχε εγκαταλείψει). Στη διαδρομή που θα κάνει, θα διαμείνει σε διάφορα ξενοδοχεία, την τελευταία του όμως ημέρα θα την περάσει στο ξενοδοχείο «Χελχάουζ» που ιδιοκτήτες είναι η Εστέρ και ο άνδρας της Μπέρναντ.

Η Εστέρ λοιπόν, είναι και αυτή στην ίδια ηλικία με τον Φουθ και ζει συμβατικά με τον άνδρα της, έχοντας ως καθημερινότητά τους το «Χελχάουζ» (σημαίνει σπίτι του φωτός).

Η πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα αυτού του βιβλίου είναι ότι οι δύο πρωταγωνιστές Φουθ και Εστέρ είναι δύο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι (αν και με συμβατικές ζωές και οι δύο) που εμπλέκονται σε μια σειρά τυχαίων γεγονότων στο επίκεντρο πολλών συμπτώσεων, που όλες καταλήγουν σε ένα μπουκάλι σε σχήμα φάρου που δίνει και τον τίτλο του βιβλίου.

Η ζωή του Φουθ -αν και άοσμη-, μοιάζει να έχει στιγματιστεί από τα αρώματα, γι΄αυτό άλλωστε το επέλεξε και ως επάγγελμα του. Βέβαια, ο Φάρος έχει καταλήξει να είναι ο μόνος σταθερός του «σύντροφος».
Από την άλλη, η Εστέρ, ψάχνει το εφήμερο σεξ (συχνά κοιμάται με τους πελάτες του ξενοδοχείου), ο άνδρας της την είχε παντρευτεί σαν εκδίκηση (Η Εστέρ τα είχε με τον αδερφό του πριν παντρευτούν), είναι ακόμη ένας χαρακτήρας που δε ζει το σήμερα…

Εστέρ και Φουθ, έχουν πολλά κοινά στις ζωές τους (παρ΄ότι διαφορετικοί) , δεν συναντώνται πραγματικά, αλλά όλο το βιβλίο βασίζεται στο πως αυτοί οι δύο χαρακτήρες είναι συνδεδεμένοι. Τους ενώνει ακόμη και το ίδιο άρωμα: Βέβαια ο Φουθ έχει την ασημένια του έκδοση που είναι πιο ακριβή και η Εστέρ έχει την ξύλινη και πιο οικονομική. Αυτό που κυριαρχεί επίσης είναι οι μυρωδιές, ας μη ξεχάσουμε ότι σε μία σημαντική στιγμή του βιβλίου αυτό που μυρίζει είναι καμφορά (είναι η ανάμνηση της μυρωδιάς της μητέρας του Φουθ).

Κάτι που μου άρεσε πολύ στην πλοκή του βιβλίου ήταν η ιδέα για το ταξίδι του Φουθ, που επανέλαβε ακριβώς τη διαδρομή του πατέρα του όταν είχε χωρίσει κι αυτός, είναι σαν ένας κύκλος που έπρεπε να ολοκληρωθεί κατά κάποιο τρόπο.

Για τη συγγραφή του βιβλίου η συγγραφέας μία από τις πολλές επιρροές της ήταν και το βιβλίο Μέχρι το φάρο (1927) της Βιρτζίνια Γουλφ. Στον Φάρο της Moore όμως δεν συμβαίνει τίποτα το συναρπαστικό, εδώ ο Φάρος είναι μια απλή θήκη αρώματος.

Βέβαια, αυτό που περίμενα ως αναγνώστης ήταν ο Φουθ να βρει τελικά στο Χελχάουζ αυτό που πραγματικά έψαχνε, αλλά αυτό δε συνέβη. Καθώς η πλοκή προχωρούσε και η αγωνία για το πως μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να συναντηθούν μεγάλωνε συνεχώς, συνειδητοποίησα λίγες σελίδες πριν από το τέλος ότι οι προσδοκίες που είχα για το βιβλίο ότι ήταν μεγαλύτερες…

Αυτό που δεν θα πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι είναι ένα βιβλίο μιας πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέως που κατάφερε να μπει στη λίστα με τα υποψήφια βιβλία για το βραβείο Booker 2012, σίγουρα δεν του λείπει ούτε η καλοδουλεμένη ιδέα αλλά και η γραφή.

Δεν ξέρω αν θα το πρότεινα χωρίς επιφυλάξεις. Ξαναλέω ότι ήταν όμως ενδιαφέρουσα ανάγνωση.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος. | Τιμή: 14,90 | Σελίδες: 216 | Μετάφραση: Αθηνά Δημητριάδου