Ενυδρείο / Γιώργος Κουτσούκος

Στο Ενυδρείο (εκδόσεις Κίχλη, 2014) ο Γιώργος Κουτσούκος δεν περιγράφει τίποτα άλλο παρά έναν περιπλανώμενο Αθηναίο που ψάχνει με τον δικό του ιδιόμορφο τρόπο τον έρωτα στην Αθήνα της Κρίσης.

Το βιβλίο αυτό ήταν για μένα μιας μορφής συνέχεια του αγαπημένου και ξεχωριστού Μάρτυς μου ο Θεός (εκδόσεις Κίχλη, 2013), όχι γιατί οι ιστορίες τους ήταν ίδιες αλλά γιατί ο εξαιρετικά καλογραμμένος χαρακτήρας του Χρυσοβαλάντη από την ιστορία του «Μάρτυς…» βρήκε την ιδανική συνέχειά της από τον Γιώργο Κουτσούκο στο πρόσωπο του Παύλου Καρτίνη.

Σύγχρονος flâneur

Ο Παύλος λοιπόν, περιπλανιέται ως σύγχρονος flâneur στους δρόμους της πόλης, ακολουθεί άγνωστες γυναίκες και με το πρόσχημα ότι του έπεσε το πορτοφόλι, προσπαθεί να τις γνωρίσει, χρησιμοποιώντας ένα μεγάλο τέχνασμα: Τους ρωτάει γιατί το βλέμμα τους έχει κάτι θλιμμένο… Κάποιες τσιμπούν, κάποιες τον βρίζουν, άλλες αδιαφορούν. Σε κάθε μία από τις γυναίκες βλέπουμε και μια διαφορετική αντιμετώπιση σε ένα επαναλαμβανόμενο σκηνικό που μοιάζει να είναι αριστοτεχνικά σκηνοθετημένο. Όλο αυτό που περιέγραψα μοιάζει ίσως να είναι ονειροπόλο και ρομαντικό-είναι-, αυτό που κρύβει όμως είναι μια βουβή κραυγή για ανάγκη για επικοινωνία.

Επαναλαμβανόμενη εμμονή

Μου άρεσε πολύ η δομή του βιβλίου, κάθε ένα από τα κεφάλαιά του είναι κι ένας κεντρικός δρόμος της Αθήνας, όπου ο χαρακτήρας του βιβλίου ξετυλίγει το φοβερό του «κόλπο».
Σε κάθε ένα από τα σύντομα και σπονδυλωτά κεφάλαια αυτά, υπάρχει ένα στοιχείο επανάληψης που χρησιμοποιεί εσκεμμένα ο συγγραφέας προσπαθώντας να μας δείξει την επαναλαμβανόμενη εμμονή του ήρωά του, πρώτον να επιβιώσει στην πόλη και δεύτερον να ερωτευτεί. Κανένα όμως από τα δύο δεν μοιάζει εύκολο αλλά και ικανό να πραγματοποιηθεί.

Καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με πάρα πολύ κόσμο που «προσπερνάμε», έτσι είναι σαν τα σχέδια όλων των αντίστοιχων Παύλων να μην ολοκληρώνονται ποτέ. Ο τίτλος του βιβλίου «Ενυδρείο» κάνει λόγο για όλους αυτούς τους Παύλους αλλά και τα ψάρια που προσπαθεί μάταια να «τσιμπίσει» με τον τρόπο του. Όλοι όμως είμαστε μαζί στην ίδια γυάλα όσο κι αν νομίζουμε το αντίθετο, δεν υπάρχουν όρια, μόνο νοητά.

Σε αυτή την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα νουβέλα το χιούμορ, τα επικριτικά/καυστικά σχόλια συνυπάρχουν με σουρεαλιστικά στοιχεία.

Μια πολύ ωραία ανάγνωση.

Συγχαρητήρια στο καταπληκτικό εξώφυλλο του βιβλίου, έργο του Max Ernst (Βύθιση στο νερό, 1919).

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη. Σελίδες: 160 | Τιμή: 13,50 ευρώ.