Falling out of time / David Grossman

To Falling out of time του David Grossman αποτελεί μια ιδιόμορφη ανάγνωση, ένα κράμα ποίησης και μυθιστορήματος για την σκληρότερη απώλεια, το χαμό ενός παιδιού και το πώς το αντιμετωπίζουν οι γονείς του.

Ο Grossman ξόρκισε τον δικό του πόνο ήδη από το εξαιρετικό μυθιστόρημά του Στο τέλος της γης (εκδόσεις Καστανιώτη, 2011) που ξεκίνησε να γράφει μόλις επτά ημέρες μετά την απώλεια του γιου του.

Επιστροφή στο σημείο μηδέν

Έτσι, στο βιβλίο του Falling out of time, επιστρέφουμε στο σημείο μηδέν, στο σκληρό σημείο της απώλειας, όπου μια γυναίκα και ένας άντρας έχασαν το παιδί τους. Πέντε χρόνια αργότερα, ο άνδρας ξεκινάει ένα απεγνωσμένο ταξίδι πιο μακρυά από τον χρόνο για να συναντήσει τον νέο που πλέον δεν μιλάει, δεν χαμογελάει…, απλά δεν υπάρχει…

Στο ταξίδι αυτό θα συναντήσει διάφορους ανθρώπους που και αυτοί ψάχνουν τα παιδιά τους. Στην αναζήτησή τους αυτή, θα μάθουν να αψηφούν το θάνατο και να ξεπερνούν τον πόνο της απώλειας.

Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που ο συγγραφέας συνέδεσε το πιο λυρικό κομμάτι του βιβλίου με τη μυθοπλασία. Έπεσε στα χέρια μου τυχαία αμέσως μετά την ανάγνωση του βιβλίου Επειδή είναι η καρδιά μου (εκδόσεις Πατάκης, 2014) του Αύγουστου Κορτώ, που αναφέρεται και αυτό στην απώλεια ενός παιδιού, του μονάκριβου Άγγελου. Ήταν ένα μυθιστόρημα που μου είχε προκαλέσει ένα τεράστιο πλάκωμα, κι όταν ξεκίνησα να διαβάζω το Falling out of time παραδόξως ένιωσα καλύτερα, ίσως είχε να κάνει με τον λυρισμό του και την ποιητική του διάθεση, που έκαναν την ανάγνωση να λειτουργήσει καθαρτικά.

Αυτό που μου έδειξε το βιβλίο του David Grossman είναι πως ο συγγραφέας παίρνει το πένθος του και το μετατρέπει σε λογοτεχνία, μια λογοτεχνία όμως που δεν εξυπηρετεί μόνο τον ίδιο αλλά τον καθένα μας.

Δεν κυκλοφορεί στα ελληνικά, το διάβασα στην ισπανική του έκδοση με τίτλο Más allá del tiempo. | Εκδόσεις Lumen | Σελίδες: 192