Τα στοιχειώδη σωματίδια / Μισέλ Ουελμπέκ

Τα στοιχειώδη σωματίδια του Μισέλ Ουελμπέκ είναι ένα βιβλίο που ήθελα πολύ καιρό τώρα να διαβάσω. Κι ενώ περιμένουμε με ανυπομονησία την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου Υποταγή, είπα να του δώσω την ευκαιρία που του αξίζει. Είναι ένα βιβλίο για την ευτυχία και πως αυτή ορίζεται στη σύγχρονη δυτική κοινωνία.

Παρά τη σχετικά πρόσφατη κυκλοφορία του βιβλίου (πρωτοκυκλοφόρησε στη Γαλλία το 1998), είναι ένα βιβλίο που μπορεί να χαρακτηριστεί ένα σύγχρονα κλασικό μυθιστόρημα της Γαλλικής λογοτεχνίας και αδιαμφισβήτητα δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστο κανέναν αναγνώστη. Είναι από αυτά τα βιβλία που είτε θα βρει ένθερμους υποστηρικτές είτε αναγνώστες που θα απογοητεύσει.

Οι πρωταγωνιστές είναι δύο ετεροθαλή αδέρφια, ο Μισέλ και ο Μπρούνο που έχουν εγκαταλειφθεί από τη χίπισσα μητέρα τους… και οι δυο τους μεγαλώνουν από τις γιαγιάδες τους… ζώντας τις επιπτώσεις της ελεύθερης σεξουαλικότητας και των κινημάτων της δεκαετίας του 60 που ενδεχομένως οδήγησαν στη διάλυση της οικογένειας όπως οριζόταν μέχρι τότε.

Τα δύο αδέρφια θα γνωριστούν στην εφηβεία τους, ενώ το βιβλίο επικεντρώνεται στις εμπειρίες τους όντας πια σαραντάρηδες. Ο Μπρούνο είναι καθηγητής φιλολογίας με τεράστια εμμονή στο σεξ και τις γυναίκες· με αφορμή αυτόν, ο συγγραφέας μάς κάνει ένα εκτενές ταξίδι με πορνογραφικό αέρα σε ένα βιβλίο που μπορεί να χαρακτηριστεί και ερωτικό. Από την άλλη, ο Μισέλ είναι ένας βιολόγος που έχει απαρνηθεί οποιαδήποτε μορφής σχέση. Είναι ένας άνδρας ασεξουαλικός, απομονωμένος από την κοινωνία, σκεφτόμενος μόνο το «μεγάλο» του έργο που αποκαλύπτεται στο τέλος του βιβλίου.

Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση διαβάζοντας το, είναι ότι ο συγγραφέας ήθελε να μας παρουσιάσει δύο αδέρφια πολύ διαφορετικά μεταξύ τους που όμως επηρεασμένα από κοινωνικά και οικογενειακά συμβάντα, παρουσιάζουν ένα βαθύ σημάδι στην προσωπική τους εξέλιξη και ανάπτυξη, που διαμορφώνεται τελείως διαφορετικά στον καθένα τους και με επίκεντρο την κρίση των 40.

Ο Μισέλ Ουελμπέκ περιγράφει τη Γαλλική κοινωνία της εποχής όπου φαίνεται να ενδιαφέρεται κυρίως για το σεξ, την εξωτερική εικόνα, αποτέλεσμα των οποίων βλέπουμε και στην υποβαθμισμένη σεξουαλικότητα του Μπρούνο ο οποίος μεταξύ άλλων είναι τόσο απεγνωσμένος που είναι έτοιμος να αποπλανήσει και μία μαθήτριά του.

Ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται στα στοιχειώδη σωματίδια που ήταν απαραίτητα για την επιστημονική μελέτη του Μισέλ στο τέλος του οποίου βλέπουμε και το αποτέλεσμά της.

Το βιβλίο μοιάζει να είναι βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας, στο οποίο ο συγγραφέας θίγει το ενδεχόμενο να ζεις σε μια κοινωνία που αυτο-παράγεται, μια κοινωνία δηλαδή που δεν χρειάζεται η επαφή για την αναπαραγωγή των ανθρώπων…

Μου άρεσε που κατά καιρούς η γλώσσα ήταν αρκετά ωμή, δεν είχε καθόλου καθωσπρεπισμούς. Αυτή η ελευθερία στην έκφραση μου θύμισε το μυθιστόρημα Λούλα του Βαγγέλη Ραπτόπουλου που μου είχε αρέσει πολύ.

Η κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου έγινε από τον Oskar Roehler και είμαι πολύ περίεργος να τη δω σύντομα.

Διαβάζοντάς το πιστεύω πως η «Ωδή στην εφήμερη αγάπη» των Tulsa είναι το ιδανικότερο soundtrack του βιβλίου.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εστία | Σελίδες: 424 | Τιμή: 23,44€ | Μετάφραση: Αλέξης Εμμανουήλ