Μέρες εγκατάλειψης / Έλενα Φεράντε

Όπως έχει δηλώσει στη Lifo η Σταυρούλα Παπασπύρου, έχουμε να κάνουμε με μια συγγραφέα φάντασμα που έγινε θρύλος. Κανείς δεν τη ξέρει, δεν την έχει δει από κοντά και μάλιστα μπορεί να είναι ακόμη και άντρας ή πολλά άτομα πίσω από το όνομα Έλενα Φεράντε. Με μεγάλη ανυπομονησία αναμένουμε και τους νέους τίτλους της που θα κυκλοφορήσουν από τις εκδόσεις Πατάκη, από την άνοιξη.

Μέρες εγκατάλειψης. Ήδη ο τίτλος του βιβλίου μας δίνει να καταλάβουμε πολύ καλά περι τίνος πρόκειται: Οι πρώτες μέρες και μήνες μιας γυναίκας που εγκαταλείφθηκε από τον άνδρα της.

Μια μέρα λοιπόν του καλοκαιριού ο Μάριο βάζει τέλος στα περίπου 20 χρόνια γάμου με την Όλγα. Η αιτία φαίνεται να είναι ένα τρίτο πρόσωπο, ωστόσο, υπάρχει κάτι άλλο στην επιφάνεια. Η μυστηριώδης Έλενα Φεράντε, θα προσπαθήσει να φωτίσει το γεγονός και να μας δείξει την αντίδραση της Όλγας τους πρώτους μήνες από αυτό.

Η Όλγα πρέπει να αντιμετωπίσει το σπίτι της και ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό, υποχρεώσεις, τα δυο της παιδιά αλλά και τον Όττο, το σκυλί τους. Όλα αυτά καταλήγουν σε έναν αβάσταχτο γεμάτο πόνο για την Όλγα που ζει την απόλυτη εμμονή της για τον Μάριο· τον σκέφτεται ασταμάτητα αλλά και κάθε στιγμή που έζησε μαζί του και τα αξιολογεί. Κάθε υποχρέωση της μέρας της όμως έχει και μεγαλύτερο βάρος, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί ακόμη και στις βασικές και απλές υποχρεώσεις της. Τίποτα, ζει το απόλυτο τίποτα.

Θέλει να μου δείξει ότι δεν είμαι πια αίμα του, ότι είμαι ξένη πια για εκείνον, ότι με εξόρισε μια για πάντα από τη ζωή του.

 

Είχα μάθει να μιλάω ελάχιστα και με περίσκεψη, να μη βιάζομαι ποτέ, να μην τρέχω ούτε καν για να προλάβω το λεωφορείο, να παρατείνω όσο το δυνατόν περισσότερο το χρόνο των αντιδράσεών μου, γεμίζοντάς τον με βλέμματα απορίας, με αβέβαια χαμόγελα.

Οι Μέρες εγκατάλειψης, μας κάνουν να προβληματιστούμε γύρω από τις ερωτικές σχέσεις μεγάλης διάρκειας και κυρίως για το αν πραγματικά γνωρίζουμε τον άνθρωπο με τον οποίο μοιράζουμε τη ζωή μας, και ως αποτέλεσμα αν έχουμε πραγματικά επίγνωση της δική μας. Όταν μια σχέση τελειώνει, δεν είναι δυνατό μόνο ο ένας να πρέπει να λάβει την ευθύνη του χωρισμού. Στην περίπτωση της Όλγας, όλα φαίνονται αρχικά να καταδεικνύουν τον άνδρα της Μάριο, που της ήταν άπιστος. Η Όλγα άφησε τη δουλειά της για να αφοσιωθεί στην οικογένειά της και στη συγγραφή. Το ότι δεν κράτησε αυτή την υπόσχεσή της ήταν η πρώτη προδοσία στον εαυτό της. Έτσι, αφέθηκε στο ρόλο της μαμάς και της «τέλειας» συζύγου. Αυτή ήταν η δεύτερη φορά που αυτοπροδόθηκε. Ο ατελείωτος χρόνος που αφιέρωνε στην τελειότητα που έψαχνε, οδήγησε στο να αφιερώνει λιγότερο χρόνο στο να γνωρίσει περισσότερο τον άνδρα της και τα παιδιά της… αλλά και την ίδια.

Φόβος, ανασφάλεια, απογοήτευση… Όλα αυτά υπήρχαν στη ζωή της Όλγας πριν να νιώσει και εγκαταλελειμμένη. Όλα αυτά έγιναν βέβαια πιο έντονα γιατί βγήκαν στην επιφάνεια με την εγκατάλειψη· η ίδια κατηγορεί τον Μάριο που έχασε το παρελθόν της, ενώ ένιωθε και εγκαταλελειμμένη και αποκλεισμένη ακόμη και στο ίδιο της το σπίτι.

Έτσι ξεκινάνε όλα, με το να απαντάς στα ίδια σου τα λόγια λες και ανήκουν σε άλλον. Τι σφάλμα.

Το θέμα του κοινό, όπως και η ηρωίδα του, μαζί με την οποία, ζούμε την πλήρη εγκατάλειψη. Μια γυναίκα που αισθάνομαι ότι συμβιβάστηκε πολύ για να έχει τη θέση που έχει στο γάμο της. Έχει στερηθεί την πόλη της, το γράψιμο και προσπαθεί στο σήμερα να ξανακερδίσει τη ζωή της ακόμη και αν χρειαστεί να υπερπροσπαθήσει. Μόνο ένα γεγονός της «καταστροφής» της μπορεί όμως να τη ξυπνήσει.

Το τέλος μου αφήνει μια αισιόδοξη νότα, χωρίς να σημαίνει ότι είναι χαρούμενο αναγκαστικά. Το σίγουρο όμως είναι ότι η Όλγα άλλαξε σελίδα και η Έλενα Φεράντε κατάφερε να κάνει μια απλή «καταθλιπτική» απόγνωση, ένα ενδιαφέρον ανάγνωσμα.

Το μέλλον από ένα σημείο κι έπειτα, είναι απλώς μια ανάγκη να ζήσεις το παρελθόν. Να ξαναφτιάξεις στα γρήγορα τους χρόνους των ρημάτων.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα. Σελίδες: 270 | Τιμή: 17,24€ | Μετάφραση: Σταύρος Παπασταύρου