Η καλή τύχη εδώ και τώρα / Matthew Quick

Το πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα του Matthew Quick Η καλή τύχη εδώ και τώρα (εκδόσεις Ίκαρος, 2016) ήταν μια πολύ φρέσκια ανάγνωση που με συνόδευσε στις μικρές διακοπές μου και τις έκανε πιο «τυχερές». Γιατί την «Καλή τύχη εδώ και τώρα» πρέπει να την πιστέψουμε, πρέπει, πρέπει!

Ο Μπαρθόλομιου, τριανταεννέα ετών, έρχεται αντιμέτωπος με την ίδια τη ζωή. Η αγαπημένη του μητέρα ―και αδιάλειπτη προστάτης του― πεθαίνει και τον αφήνει μετέωρο σε μια καθημερινότητα που ήταν πάντα παρούσα. Πώς θα μπορέσει να ανταπεξέλθει όταν έχει μάθει να ζει μόνο έτσι;

Χωρίς κάποιο δείγμα κοινωνικότητας, ψάχνει με έναν πρωτότυπο τρόπο να βρει τον δρόμο για να νιώσει καλά με τον εαυτό του, περιτριγυρισμένος από ανθρώπους εμπιστοσύνης με τους οποίους μπορεί να νιώσει ασφαλής και ευτυχισμένος.

«Όταν συμβαίνει σ’ εμάς κάτι κακό, συμβαίνει κάτι καλό ―συχνά σε κάποιον άλλον. Και αυτή είναι Η Καλή Τύχη Εδώ και Τώρα. Πρέπει να την πιστέψουμε.»

Και μέσω αυτής της «μαγικής» φράσης της μητέρας του, αποφασίζει να απαριθμήσει όσα άσχημα πράγματα του είχαν συμβεί το τελευταίο διάστημα, κάνοντας σκέψεις για το πόσο καλό μπορεί να έχει γίνει σε άλλους ανθρώπους ανά τον κόσμο. Και ίσως αυτή να είναι η απαρχή της νέας του ζωής…

Πληγωμένος και από την απουσία του πατέρα του, που σίγουρα επηρέασε και τη σχέση που είχε με τη μητέρα του, αναρωτιέται γιατί μεταξύ τους οι άνθρωποι, δεν μπορούν να προσφέρουν ο ένας στον άλλον το «παραμύθι» που τόσο αυθόρμητα περιμένουν.

Και με αφορμή πάλι τη μητέρα του και την αγάπη της για τον Ρίτσαρντ Γκιρ, θα αποφασίσει να ξεκινήσει έναν ιδιαίτερο μονόλογο με γράμματα που απευθύνονται στον ηθοποιό, που οδηγήσει σε ένα παιχνίδι ανάλυσης σκέψεων και συναισθημάτων. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι στην ουσία απευθύνεται στον εαυτό του. Άλλωστε και ο ηθοποιός δεν κάνει συνεχώς ένα αντίστοιχο παιχνίδι ρόλων;

Καταλαβαίνει από μια φράση του Δαλάι Λάμα ότι για να θέλουμε να αλλάξουμε κάτι στη ζωή μας, θα πρέπει να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η παρούσα κατάσταση που βιώνουμε δεν μας ικανοποιεί. Πώς αισθάνεται όμως ο Μπαρθόλομιου; Σίγουρα καλύτερα απ΄ όταν εισέβαλε στη ζωή του ο Ρίτσαρντ Γκιρ.

Χωρίς να το θέλει αυτή η αδιάκοπη και μονόπλευρη συζήτηση με τον ηθοποιό, παίρνει μια διάσταση τόσο σημαντική που καθώς προχωράει η ροή της αφήγησης, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί πόσο έχει αλλάξει ο ήρωας του βιβλίου.

Στο ξεκίνημα το συναίσθημα που προκαλεί στον αναγνώστη ίσως είναι περισσότερο πικρό παρά γλυκό, αλλά είναι τόσο ενδιαφέρον να διαβάζεις μια ιστορία που στο τέλος της ημέρας μπορεί να σε επηρεάσει πραγματικά· τα πάντα είναι θέμα αντίληψης και νοοτροπίας.

Τα γράμματά του ξεκινούν να μιλούν για τη μητέρα του (ίσως αρχικά το μόνο από τα προβλήματά του) και με φαινομενικά απλή αλλά ουσιαστική αφήγηση θα μεταμορφωθούν στην καλύτερη ψυχανάλυση του, δίνοντας στον αναγνώστη την αίσθηση της διαρκής εξέλιξής του ήρωα.

Βέβαια σε όλη αυτή την εξέλιξη δεν είναι μόνος του, έχει μαζί του τον ιερέα ΜακΝάμι, που είναι αλκοολικός, πάσχει από διπολική διαταραχή και είναι έτοιμος να αφήσει την εκκλησία. Επίσης κοντά του είναι η Ελίζαμπεθ, με την οποία είναι κρυφά ερωτευμένος και έχει ένα εξαιρετικά τραυματισμένο παρελθόν, καθώς και με τον αδερφό της, Μαξ, που «έχασε» την αγαπημένη του γάτα και είναι καταβεβλημένος ψυχολογικά.

Όλοι τους, με τον τρόπο του ο καθένας θα κάνουν τον Μπαρθόλομιου έναν άνθρωπο που μπορεί να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις, άλλωστε πρέπει να πιστέψουμε στην καλή τύχη εδώ και τώρα.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος, σε μετάφραση του Σπύρου Γιανναρά. Σελίδες: 312 | Τιμή: 15€