Περί φυσικής της μελαγχολίας - Georgi Gospodinov

Γράφω σε πρώτο πρόσωπο, για να είμαι σίγουρος πως ζω ακόμα. Γράφω σε τρίτο πρόσωπο για να είμαι σίγουρος πως δεν είμαι απλή προβολή του δικού μου εγώ, πως είμαι τρισδιάστατος και έχω σώμα. Μερικές φορές πετάω κάτω ένα ποτήρι και διαπιστώνω με ικανοποίηση πως πέφτει και σπάει. Αυτό σημαίνει πως υπάρχω και πως η ύπαρξή μου έχει συνέπειες.

Ο κόσμος είναι μια διαρκώς λήγουσα ημερομηνία λήξεως. Ένας εφήμερος, συρρικνούμενος, διαλυόμενος και (γι’ αυτόν τον λόγο) υπέροχος κόσμος.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος, σε μετάφραση της Αλεξάνδρας Ιωαννίδου