Μπορείς; - Έρση Σωτηροπούλου

Άφησε τον πατέρα σου να φύγει. Το πένθος είναι σαν κήπος με όρια αλληγορικά. Βγες απ’ τον κήπο. Άφησέ τον με μια ανάσα.

Βγες απ’ τον ίσκιο σου κι αγκάλιασέ με.

Ποιος με δέος δεν στάθηκε μπρος στην αυλαία της καρδιάς του;

Χαμένος χρόνος δεν είναι όταν δεν ερωτεύεσαι; Χαμένος χρόνος δεν είναι να πιστεύεις ότι σ’ αγαπάνε επειδή γράφεις κι επειδή θα σε διαβάσουν;

Τέχνη μπορεί να υπάρξει μόνο με την έννοια του κατεπείγοντος, τα άλλα είναι φιλολογικές συζητήσεις.

Όταν γράφονται τέτοιοι στίχοι δεν επιτρέπεται μια μίζερη ζωή.

Λέμε αύριο… αλλά ξέρουμε καλά μέσα μας ότι η κάθε μέρα είναι μοναδική και οριστική κι ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναγυρίσει.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.