Μέρες Β΄- Γιώργος Σεφέρης

Γράφω αδέξια και δύσκολα, το βλέπεις. Έχω την εντύπωση πως σκαλίζω μια πέτρα με σουγιά. Και τίποτα, τίποτα που να κόψει μια στιγμή αυτό το βάσανο. Τι θα γίνουμε αν μας πιάσει πανικός;

Προσπαθώ να δουλέψω τουλάχιστον για να πείσω τον εαυτό μου, όπως έλεγε εκείνος ο άλλος, πώς δεν είμαι το τελευταίο σκουπίδι.

Κι είναι τόσο ωραίος ο κόσμος και θα ‘χε κανείς τόσο κέφι να χοροπηδήσει λιγάκι και να παίξει με τα δώρα του Θεού. Τίποτα· μας έχει φάει η απέραντη κακομοιριά που βγάζουν όλοι αυτοί οι αναρίθμητοι κακομοίρηδες που γεννούν άλλους τόσους αναρίθμητους κακομοίρηδες, κι έτσι ως τη συντέλεια των αιώνων. Είναι αμαρτία να ΄ναι κανείς υποχρεωμένος να μιλά, όταν ξέρει πως το μόνο φρόνιμο που θα ΄χε να κάνει θα ΄ταν να κλειδώσει το στόμα.

Εκείνο που αδικεί την αλληλογραφία είναι που οι άνθρωποι νομίζουν πως πρέπει να γράφουνε πάντα κάτι σημαντικό.

…Μ΄όλα αυτά θέλω να πω πως κοιτάζεται κανείς πολύ αλλιώτικα άμα γράφει, βαθύτερα ίσως, απαιτητικότερα. Ξέρω κι εγώ; Συλλογίζομαι τι ωραίο πράγμα που είναι η φωνή του ανθρώπου. Ένας ελαφρότατος τόνος και όλα ειπώθηκαν, και το σπουδαιότερο χωρίς να ειπωθούν. Προσπάθησε να το καταλάβεις αυτό όχι από την άποψη της κοινοτοπίας, αλλά από μέσα. Θα βγάλεις ολόκληρη ποιητική.

Καθένας βγαίνει από τη σκλαβιά του όπως μπορεί· μα αληθινά από το δικό του δρόμο, που τον έχει σκάψει με τα νύχια του.

Κερδίζω μόνος τη ζωή μου· δεν γυρεύω πια από κανέναν· μεγάλη ανακούφιση.

Τι είναι πιο δημιουργικό στις σχέσεις δύο ανθρώπων; Να κάνει ο ένας τον άλλον όσο μπορεί πιο ελεύθερο· όσο μπορεί, αν μπορεί. Οι αντίπαλοι του ανθρώπου: η φύση ολόκληρη, όλοι οι άλλοι, και το καθετί που αγαπά. Όμως―
Προσπαθώ να σωθώ με την αγάπη. Χειροπιαστή όπως τη νιώθω: αναφαίρετη, δική μου, βαριά. Υπομονετική σαν σπονδυλική στήλη του Υμηττού, χωρίς σαχλαμάρα.

…τώρα που κοιτάζω πίσω, βρίσκω ένα μυστικό: δεν υπάρχουν μικρά πράγματα στη ζωή. Αν κοιτάξεις με πολλή δύναμη και πολλή αγάπη μια φλόγα. μπορεί να σου μάθει περισσότερα παρά αν διαβάσεις πολλά βιβλία (και ξοδέψεις πολλή φαιά ουσία) για την εξέλιξη της ανθρωπότητας.

Μου γράφεις: «αγάπησε τη μοναξιά σου». Τώρα δεν μπορώ ν’ αγαπήσω τίποτε, γιατί δεν αγαπώ τον εαυτό μου. Θα τον έπαιζα κορόνα γράμματα σε πρώτη ευκαιρία.

Οι Μέρες Β’ του Γιώργου Σεφέρη κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ίκαρος.

Βρες το βιβλίο εδώ.