Να τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ - Εντουάρ Λουί

Αλλά στην αρχή, δεν σκέφτεται κανείς αυθόρμητα τη φυγή γιατί αγνοεί ότι υπάρχει ένα αλλού. Δεν ξέρεις καν ότι η φυγή είναι μια δυνατότητα. Προσπαθείς αρχικά να είσαι σαν τους άλλους, κι εγώ προσπάθησα να είμαι σαν όλο τον κόσμο.

Δεν έπρεπε πια να συμπεριφέρομαι όπως πριν, όπως συμπεριφερόμουν μέχρι εκείνη τη στιγμή. Έπρεπε να ελέγχω τις κινήσεις μου όταν μιλούσα, να μάθω να κάνω τη φωνή μου πιο βαριά, να αφιερώνω το χρόνο μου σε δραστηριότητες καθαρά αντρικές. Να παίζω ποδόσφαιρο πιο συχνά, να μη βλέπω τις ίδιες εκπομπές στην τηλεόραση, να μην ακούω πια την ίδια μουσική. Κάθε πρωί, καθώς ετοιμαζόμουν στο μπάνιο, επανάμβανα αυτή τη φράση ασταμάτητα, τόσες φορές ώστε κατέληγε να χάνει το νόημά της, να μην είναι πια παρά μια διαδοχή από συλλαβές, από ήχους. Σταματούσα και ξανάρχιζα Σήμερα θα γίνω σκληρός. Το θυμάμαι, γιατί επαναλάμβανα ακριβώς αυτή τη φράση, όπως κάνουμε την προσευχή μας, με αυτές τις λέξεις, αυτές τις ίδιες λέξεις Σήμερα θα γίνω σκληρός (και κλαίω καθώς γράφω αυτές τις γραμμές· κλαίω γιατί βρίσκω αυτή τη φράση γελοία και αποκρουστική, αυτή τη φράση που με συνόδευσε για πολλά χρόνια και, υπήρξε κατά κάποιον τρόπο, δεν νομίζω πως υπερβάλλω, το κέντρο της ύπαρξής μου).
Κάθε μέρα και μια ρήξη· δεν αλλάζει κανείς τόσο εύκολα. Δεν ήμουν ο σκληρός που θα ήθελα να είμαι. Είχα όμως καταλάβει ότι το ψέμα ήταν η μοναδική δυνατότητα που είχα να προκαλέσω την έλευση μιας νέας αλήθειας. Το να γίνω κάποιος άλλος σήμαινε να νομίζω πως είμαι κάποιος άλλος, να πιστεύω ότι είμαι αυτό που δεν ήμουν, ώστε σταδιακά, βήμα βήμα, να γίνω (αργότερα θα με ανακαλούσαν στην τάξη μ’ένα Μα ποιος νομίζει ότι είναι;).

Τυφλωμένος από αυτή την εντύπωση πως έχω ελευθερωθεί από μια αρρώστια που μέχρι τότε μου φαινόταν ανίατη, ξέχασα για λίγο καιρό την αντίσταση του σώματος. Δεν είχα φανταστεί ότι δεν αρκεί να θέλεις να αλλάξεις, να λες ψέματα για τον εαυτό σου, για να γίνει το ψέμα αλήθεια.

…η φυγή ήταν η τελευταία λύση που είχα στη διάθεσή μου μετά από μια σειρά προσωπικές ήττες. Να δείξω ότι βίωσα εξαρχής τη φυγή ως αποτυχία, ως παρατήρηση. Σ’ εκείνη την ηλικία, επιτυχία σήμαινε να είσαι σαν τους άλλους. Είχα προσπαθήσει τα πάντα.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες, σε μετάφραση του Μιχάλη Αρβανίτη.