Ορδέσα - Manuel Vilas

«Όλος ο κόσμος οφείλει να τρέφει αμφιβολίες σχετικά με την ημερομηνία γέννησής του, γιατί αυτή είναι η πρώτη αλήθεια που κληρονομούμε, χωρίς να την έχουμε δει, να την έχουμε αισθανθεί ή να την έχουμε επιβεβαιώσει, και που πρέπει να την πιστέψουμε. Πρέπει να πιστέψεις ότι σου λένε την αλήθεια, ότι οι αριθμοί που σχηματίζουν την ημερομηνία γέννησής σου σημαίνουν κάτι. Δεν είσαι μάρτυρας της γέννησής σου. Είσαι μάρτυρας άλλων πραγμάτων: του γάμου σου, αν παντρευτείς. Της γέννησης των παιδιών σου επίσης είσαι μάρτυρας. Και φυσικά, δεν είσαι μάρτυρας του θανάτου σου».

«Επίσης συνειδητοποιώ αυτή τη στιγμή ότι στη ζωή μου δεν έχουν συμβεί μεγάλα πράγματα, κι ωστόσο έχω μέσα μου έναν βαθύ πόνο. Ο πόνος, έτσι όπως εγώ τον καταλαβαίνω, δεν είναι σε καμία περίπτωση εμπόδιο για τη χαρά, αφού για μένα συνδέεται με την επέκταση της συνείδησης. Ο πόνος είναι μια εκτεταμένη συνείδηση, η οποία φτάνει μέχρι όλα τα πράγματα που ήταν και θα είναι. Είναι ένα είδος μυστικής ευμένειας προς όλα τα πράγματα. Ευγένειας προς όλα όσα έγιναν. Κι από την ευμένεια και την ευγένεια γεννιέται πάντα η κομψότητα.
Ο πόνος είναι μια μορφή γενικής συνείδησης. Ένα απλωμένο χέρι. Φιλοφρόνηση προς τους άλλους. Μπορεί να χαμογελάμε, αλλά μέσα μας καταρρέουμε. Αν επιλέγουμε να χαμογελάσουμε αντί να πέσουμε νεκροί στη μέση του δρόμου, το κάνουμε από κομψότητα, από τρυφερότητα, από ευγένεια, από αγάπη προς τους άλλους, από σεβασμό προς τους άλλους».

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη.