Μπίλλυ Μπαντ, Ναύτης - Herman Melville

Ποιος μπορεί στο ουράνιο τόξο να τραβήξει τη γραμμή εκεί που τελειώνει το μοβ κι εκεί που αρχίζει το πορτοκαλί; Τα χρώματα διαφέρουν, το βλέπουμε καθαρά, αλλά πού ακριβώς αρχίζει το ένα να χάνεται μέσα στο άλλο; Το ίδιο ισχύει με τη λογική και την παραφροσύνη. Στις προφανείς περιπτώσεις δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Μπορούμε όμως να φανταστούμε περιπτώσεις, που είναι θεωτητικά λιγότερο προφανείς, όπου ελάχιστοι θα επιχειρούσαν να χαράξουν με ασφάλεια τη διαχωριστική γραμμή, αν και κάποιοι ειδικοί δεν θα διστάσουν να το κάνουν, με το αζημίωτο ασφαλώς. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν θα βρεθούν να κάνουν, ή να επιχειρήσουν, ορισμένοι άνθρωποι για το χρήμα.

Η μορφική συμμετρία που μπορεί να επιτευχθεί στην καθαρή μυθοπλασία δεν επιτυγχάνεται τόσο εύκολα σε μια αφήγηση που επί της ουσίας αφορά λιγότερο το μύθο και περισσότερο το γεγονός. Η αλήθεια, όταν λέγεται χωρίς συμβιβασμούς, θα έχει πάντα τραχιές ακμές· έτσι η κατάληξη μιας τέτοιας αφήγησης ενδέχεται να είναι λιγότερο άρτια από ό,τι μια αρχιτεκτονική επίστεψη.

Όταν γράφει κανείς, όσο αποφασισμένος κι αν είναι να παραμείνει στον ίσιο δρόμο, κάποια μονοπάτια είναι τόσο γοητευτικά που δυσκολεύεται να τους αντισταθεί. Θα ξεστρατίσω σε ένα τέτοιο μονοπάτι και θα χαρώ πολύ αν ο αναγνώστης με συντροφέψει. Αν μη τι άλλο, μπορούμε τουλάχιστον να προσδοκούμε εκείνη την απόλαυση που με πονηρία λέγεται ότι χαρίζει η αμαρτία, γιατί τι άλλο είναι η παρέκβαση παρά μια λογοτεχνική αμαρτία;

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αντίποδες, σε μετάφραση των Παναγιώτη Κεχαγιά και Κώστα Σπαθαράκη.